ÖĞRETİM
Öğretim kelimesinin genel tanımı, okul dahilindeki her türlü çalışmanın sistematik bir şekilde öğrencilere aktarılması sürecini ifade eder. Öğretim ya da öğretme tanımı, adı üstünde öğretmenlerin görev tanımı ile örtüşür. Öğretimde teorik bilgiler ağırlıktadır ve öğrencilere bilgi aktarımı ön plandadır. Diğer bir şekilde bakacak olursak öğretim kelimesi, dilimizde oldukça kullanılan kelimelerden birisidir. TDK’ye göre öğretim kelimesi anlamı şu şekildedir: Belli bir amaca göre gereken bilgileri verme işi, tedris, tedrisat, talim. Öğrenmeyi kolaylaştıracak etkinlikleri düzenleme, gereçleri sağlama ve kılavuzluk etme işi. Öğretme: Öğrenmeyi gerçekleştirmek üzere düzenlenen amaçlı ve bilinçli etkinlikler; öğrenmeyi kılavuzlama, bireyin öğrenmesi için rehberlik etmedir. Bu durum öğretmen tarafından yapılır. Öğretim: Bireylerin, okul ortamında, amaçlı, planlı ve kontrollü olarak aldıkları eğitimdir. Öğrenmenin gerçekleştiği bu süreçte öğreten, öğrenme yaşantılarını düzenler; uygun strateji, yöntem, teknik ve araç-gereçlerle öğretimi gerçekleştirir. Öğretim süreci; giriş/hazırlık, geliştirme ve sonuç aşamalarından oluşur. Eğitim tamamen teorik yönelimi içerir, Öğretim tam tersi olan pratik uygulamaya dayanmaktadır. Eğitimin üç temel ögesi, Öğrenme, öğrenci ve öğretmendir. Öğretimde hedefler daima olumlu yöndedir. Olumsuz bir davranışı kazandırmak hiçbir zaman öğretimin hedefleri arasında yoktur. Öğretim, profesyonel kişiler olan öğretmenler tarafından verilir. Yani bir anne babanın çocuğuna yeni bilgiler öğretmesi öğretim değildir. Öğretimin olabilmesi için plan program şarttır. Aynı zamanda öğretim bir eğitim kurumunda verilmek durumundadır. Evde çocuğuna yeni bilgiler veren bir anne babanın yaptığı öğretim değil eğitimdir. Daha detaya inecek olursak eğitimin bir alt dalı olan informal eğitimdir. Her bireyin kendine özgü bir öğrenme stili vardır. Öğrenme stilleri; kişinin yeni ve zor bilgiyi öğrenmeye hazırlanırken, öğrenirken ve hatırlarken farklı ve kendine özgü yollar kullanmasıdır. Bir öğrenme stili bir diğerinden iyi veya kötü değildir. Herkes yaşamı boyunca tüm stilleri kullanmakta ancak bir tanesini daha fazla tercih etmektedir. Bilimsel araştırmalar, insanların bilgiyi 3 şekilde algıladığını göstermiştir: Görsel, işitsel, kinestetik. Erken çocukluk döneminde daha çok genetik özelliklerle, yaş ilerledikçe de çevre şartlarına göre değişebilen bu öğrenme stillerinin hiç birisi diğerine göre üstün değildir. Öğrenim sürecindeki esas amaç bu üç özelliği de geliştirebilmektir. Kişiye Özgü Öğretim Modeli de vardır bu öğretim şekli ise öğrencilerin öğrenme biçimlerdeki bireysel farklılıkları belirlemeyi ve bu farklılıkları baz alarak öğretim sürecini planlamayı hedeflemektedir. Kişilerin öğrenme tarzları, onların parmak izleri kadar özeldir. Bu öğrenme tarzları ne kadar iyi bilinirse, öğrencilerin başarılı bir öğrenim tecrübesi kazanmasına o kadar katkıda bulunabiliriz. Özellikle öğretmenlere ve yöneticilere büyük sorumluluk yükler. Yine anlamlı bir öğrenmeyi başlatacak yetkin ve mesleğini seven öğretmenlere de ihtiyaç vardır. Öğretmenin dikkat edebileceği etkili öğretim modeli ilkeleri, öğretmenliğin de bir nevi idealleştirilmiş hâlidir. Teşvik edici, zamanı verimli kullanmasını bilen, müfredatı anlamlı bir şekilde sunabilen öğretmen; etkili öğretimi de uygulamış olacaktır. Öğrenme eyleminde dikkat unsuru, bilinçli öğrenmenin olmazsa olmazıdır. Çünkü bir şeyin anlaşılması ve öğrenilmesi için bireyin dikkatini ona yöneltmesi gerekmektedir. Bu durumda bazı Öğretim ilkelerinden söz edebiriz bu ilkeler, Öğrenciye Göre Öğretim İlkesi., Etkin Katılım İlkesi,Yaşama Yakınlık, Somuttan Soyuta İlkesi, Bilinenden Bilinmeyene İlkesi, Güncellik, Yakından Uzağa İlkesi, Açıklık İlkesi gibi. En önemlisi ise dikkat kavramı çerçevesinde, belirli bir olayın ya da nesnenin üzerinde belirli bir süre düşünülmelidir. Sonuç olarak öğretim, eğitime oranla daha özel bir tanımı olan ve eğitimin bir parçası olarak tanımlanan bir kavramdır.